პუბლიკაციები

დღევანდელი ქართული პოლიტიკური ლანდშაფტის ძალზე არსებითი ფაქტორია კომპრადორთა მრავალრიცხვოვანი ფენის გაჩენა, გაძლიერება და მისი ბრძოლა ძალაუფლებისასთვის -- პოლიტიკაში, ეკონომიკაში, მედიაში და მისი თანდათანობითი ჩამოყალიბება მმართველ სოციალურ-პოლიტიკურ კლასად.

დღეს, სამწუხაროდ, საქართველო არშემდგარი, ხეიბარი სახელმწიფოა, რომლის ტერიტორიების უდიდესი ნაწილიც ოკუპირებული და ანექსირებულია რუსეთის, თურქეთის, აზერბაიჯანის და სომხეთის მიერ — ანუ, არ არსებობს საქართველოს მეზობელი სახელმწიფო, რომ მისი რაღაც ტერიტორია არ ჰქონდეს მიტაცებული. საქართველოს განაგებს ანტიქართული, მარიონეტული, გლობალისტური ხელისუფლება, რომელიც ქართველი ერისადმი, ქართული კულტურისა და ცივილიზაციისადმი მტრულად არის განწყობილი. და რაც ყველაზე მთავარია, დღეს ქვეყანაში გამეფებულია ქართული პოლიტიკისთვის დამახასიათებელი ნიშანი — ტოტალური უპასუხისმგებლობა. საქართველოს პოლიტიკური ელიტა დღეს უპასუხისმგებლო ელიტაა — როგორც სამართლებრივ, ასევე ზნეობრივ-სულიერ ასპექტში.

1991 წლის 31 მარტს საქართველოში ჩატარდა საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენის რეფერენდუმი. მის მონაწილეთა 90,8 პროცენტმა დადებითად უპასუხა შეკითხვაზე: თანახმა ხართ თუ არა, აღდგეს საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობა 1918 წლის 26 მაისის დამოუკიდებლობის აქტის საფუძველზე.

ცხინვალის რეგიონში არსებული კონფლიქტის მოგვარების მიზნით 1991 წლის 23 მარტს საქართველოს ტერიტორიაზე, ყაზბეგში ერთმანეთს შეხვდნენ რსფსრ უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარე, ბორის ელცინი და საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს თავდმჯდომარე, ზვიად გამსახურდია. დაიგეგმა მეტად მნიშვნელოვანი ღონისძიება. უპირველესი და უმთავრესი მათ შორის იყო გადაწყვეტილება რუსეთ-საქართველოს შორის ახალი ხელშეკრულების გაფორმების თაობაზე

პირველად ქართულ ინტერნეტში წარმოდგენილია ფილმი, რომელიც მოამზადეს და დასავლეთელ ჟურნალისტებს შორის ავრცელებდნენ ზვიად გამსახურდიას ეროვნული, ლეგიტიმური ხელისუფლების მომხრეები 1992 წლის დასაწყისში იმ იმედად, რომ მსოფლიოს გააგებინებდნენ სიმართლეს.

უკანასკნელ ხანებში სანუგეშო ძვრებს ვხედავ ჩვენი ახალგაზრდობის აზროვნებაში ამ მიმართულებით და იმედი მაქვს, რომ სტუდენტობა საბოლოოდ გაარჩევს თეთრს და შავს, დაუბრუნდება ეროვნულ-განმათავისუფლებელ ბრძოლას და იხსნის საქართველოს დაღუპვისაგან.

დევნილმა უზენაესმა საბჭომ, მინისტრთა კაბინეტმა და რაიონულმა ხელისუფლებებმა არ დათმეს კანონიერება, არ შეუშინდნენ კრიმინალური ხუნტის ტერორს და 1992 წლის მარტში შეიკრიბენ გროზნიში, სადაც, 73 დეპუტატის შემადგენლობით ჩატარდა უზენაესი საბჭოს სხდომა. დეპუტატთა დიდი უმეტესობა საქართველოდან ჩამოვიდა. უზენაესმა საბჭომ დასახა კრიმინალურ ხუნტასთან ბრძოლის ღონისძიებები. ჩატარდა აგრეთვე მინისტრთა კაბინეტისა და პრეფექტების ერთობლივი სხდომა, რომელთაც მოისმინეს პრეზიდენტის წინადადებები კანონიერი ხელისუფლების ორგანოების მუშაობის შესახებ.

საქართველოს ეროვნული ხელისუფლება არა თუ არ ჩამორჩებოდა, არამედ - უსწრებდა ყველა სხვა რესპუბლკას პრივატიზების დარგში (ისევე, როგორც რეფორმების ყველა სხვა მიმართულებაში).

პოლიტიკური პარტიებისა და ორგანიზაციების საარჩევნო ბლოკი „მრგვალი მაგიდა -- თავისუფალი საქართველო" ანტიეროვნული ძალები მუდმივად ავრცელებდნენ და ავრცელებენ…