პუბლიკაციები

როგორც ცნობილია, საქართველოს ფაქტობრივი ხელისუფლების ე.წ. პარლამენტმა 2005 წლის 11 მარტს მიიღო დადგენილება (N 1104 - Iს) რომელშიც აღნიშნულია:

1. საქართველოს პარლამენტი კვლავ ადასტურებს 1990 წლის 28 ოქტომბერს არჩეული საქართველოს უზენაესი საბჭოსა და 1991 წლის 26 მაისს არჩეული საქართველოს პრეზიდენტის, აგრეთვე მათდამი დაქვემდებარებული სტრუქტურების (შეიარაღებული ძალების ჩათვლით) და ადგილობრივი თვითმმართველობისა და მმართველობის ორგანოების ლეგიტიმურობას სათანადო კანონმდებლობით დადგენილ ვადებში.

ამ დადგენილების შესაბამისად საქართველოს 1990 წლის პარლამენტის ლეგიტიმურობა აღიარებულია არჩევიდან 5 წლის განმავლობაში ანუ 1995 წლამდე, ხოლო 1991 წელს არჩეული პრეზიდენტ ზ.გამსახურდიას ლეგიტიმურობა აღიარებულია 1996 წლამდე -- ანუ სათანადო კანონებით დადგენილი ვადების შესაბამისად.

კოკოს კომისიას ოფიციალურად ჰქვია „საქართველოს პირველი პრეზიდენტის, ზვიად გამსახურდიას გარდაცვალებასთან დაკავშირებული საკითხების შემსწავლელი საქართველოს პარლამენტის დროებითი კომისია", მაგრამ ამ კომისიის არც ერთ დოკუმენტში და კომისიის წევრების არც ერთ საჯარო გამოსვლაში არ გაჟღერებულა თვითმკვლელობის დამადასტურებელი არც ერთი არგუმენტი – აგრესიული დაჟინებით მხოლოდ მკვლელობის ვითომ დამადასტურებელ ფაქტებსა და გარემოებებზეა გამახვილებული ყურადღება.

გადაიწერეთ/ნახეთ ეს მასალა PDF ფორმატში >>>

საქართველოს რესპუბლიკის პირველი პრეზიდენტის ზვიად გამსახურდიას გარდაცვალების გარემოებათა შემსწავლელმა საპარლამენტო კომისიის შექმნამ (რომელსაც პრეზიდენტის უფროსი შვილი, პარლამენტარი კონსტანტინე გამსახურდია ხელმძღვანელობს) მოსვენება განსაკუთრებით დაუკარგა ეროვნული მთავრობის პრემიერ- მინისტრს ბესარიონ გუგუშვილს და პრეზიდენტის დაცვის იმ წევრებს, რომლებიც ბესარიონ გუგუშვილთან ერთად იმყოფებოდნენ პრეზიდენტის გარდაცვალების დროს (რობიზონ მარგველანი, ბაჩუკი გვანცელაძე და გოჩა კეკენაძე).

ბესარიონ გუგუშვილის პასუხები „Georgian Times"-ს (2010.05.07): დედანი (შემოკლებების გარეშე)

ყველაზე მწვავე და მძიმე პრობლემა, რომელიც ქართველი ერის, მოდგმის (და არა კომპრადორული სახელმწიფოს) წინაშე დგას -- ეს არის ქართველთა მოდგმის დემოგრაფიული კატასტროფა -- რომლის მიჩქმალვასაც ყოველგვარად ცდილობს სააკაშვილის გლობალისტურ-კომპრადორული და ამდენად ანტიეროვნული რეჟიმი.

საქართველოსა და ქართველ ერში ჩანერგილი მტრული გლობალიტურ-კომპრადორული სისტემის მიერ ქართველობის ერთ-ერთი არსებითი სატყუარა გახლავთ ქართველი ერის (როგორც ეთნიკური ქართველობის, ქართველთა მოდგმის) და საქართველოს (როგორც ისტორიული საქართველოს ტერიტორიის ერთი, მცირე ნაწილის) სისტემების ურთიერთ აღრევა პოლიტიკაში, იდეოლოგიასა და პროპაგანდაში.

მავანს შეუძლია გვითხრას (უფრო სწორედ შეეცადოს მოგვატყუოს), რომ დასავლეთი საკმარისად ეხმარება საქართველოს, რათა საქართველოს ეკონომიკამ თანდათანობით გაასწროს რუსეთისას, მოუახლოვდეს ევროპულ დონეს და ამითი გახდეს „მომხიბლავი". კიდევ კარგი არსებობს საკმარისად თვალნათელი ფაქტობრივი მაგალითები.

ვნახოთ რა უნდა მოხდეს, რომ აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის მოსახლეობამ რუსეთზე ორიენტირებას საქართველოზე ორიენტირება ამჯობინოს -- როგორაა ეს მისაწვდომი თუნდაც ეკონომიკური მომხიბვლელობის თვალსაზრისით.

მიმდინარე ქართული (თუმცა არა მხოლოდ ქართული) პოლიტიკის ძალზე არსებითი ნიშანია სიძულვილობითი ურთიერთობებისა და გაერთიანებების ზეობა და არა რაიმე სირღმივი, კონსტრუქციული პოლიტიკურის, ეკონომიკურის ან თუნდაც სოციალურისა.

დღევანდელი ქართული პოლიტიკური ლანდშაფტის ძალზე არსებითი ფაქტორია კომპრადორთა მრავალრიცხვოვანი ფენის გაჩენა, გაძლიერება და მისი ბრძოლა ძალაუფლებისასთვის -- პოლიტიკაში, ეკონომიკაში, მედიაში და მისი თანდათანობითი ჩამოყალიბება მმართველ სოციალურ-პოლიტიკურ კლასად.